- wierzen
- 1) doprawiać2) przyprawiać3) zaprawiać
Otwarty słownik luksembursko-polski. 2015.
wierzen
Look at other dictionaries:
anioł — m IV, DB. a, Ms. aniele; lm M. ci owie, te y (ci anieli), DB. ów «według wierzeń religijnych: istota niematerialna pośrednicząca między Bogiem a ludźmi, zwykle uosabiająca doskonałość i dobroć, przedstawiana w rzeźbie, malarstwie w ludzkiej… … Słownik języka polskiego
magia — ż I, DCMs. magii; lm D. magii (magij) «ogół wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu sił nadprzyrodzonych, których opanowanie jest rzekomo osiągalne dzięki stosowaniu odpowiednich zaklęć i czynności wykonywanych w określony sposób i… … Słownik języka polskiego
Joachim Jerome Quiot du Passage — Joachim Jérôme Quiot du Passage Joachim Jérôme Quiot du Passage Origine France Hommage … Wikipédia en Français
Joachim Jérome Quiot du Passage — Joachim Jérôme Quiot du Passage Joachim Jérôme Quiot du Passage Origine France Hommage … Wikipédia en Français
Joachim Jérôme Quiot Du Passage — Origine France Hommage … Wikipédia en Français
Joachim Jérôme Quiot du Passage — Origine France Hommages nom gravé sous l Arc de triomphe de l Étoile … Wikipédia en Français
Joachim jérôme quiot du passage — Origine France Hommage … Wikipédia en Français
nieczysty — 1. Nieczyste sumienie «poczucie winy wynikające z nieetycznego postępowania, świadomości dokonania niewłaściwego czynu»: (...) spojrzał z ukosa tak, jak patrzą ludzie z nieczystym sumieniem (...). J. Andrzejewski, Apelacja. 2. Nieczysty duch,… … Słownik frazeologiczny
antychryst — m IV, DB. a, Ms. antychrystyście, blm rel. «według większości wierzeń chrześcijańskich: przeciwnik Chrystusa, który ma wystąpić przy końcu świata przeciw chrześcijaństwu i zostanie przez Chrystusa pokonany» przen. lm M. y, DB. ów «człowiek zły,… … Słownik języka polskiego
archanioł — m IV, DB. a, Ms. archaniołniele; lm M. ci owie, te y (ci archaniołnieli), DB. ów rel. «według wierzeń chrześcijańskich i żydowskich: anioł wyższego stopnia w hierarchii aniołów» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
cherubin — m IV, DB. a, Ms. cherubinnie; lm M. te y, ci cherubinni, D. ów, B. y a. ów 1. «według wierzeń opartych na Biblii: anioł należący do najwyższych chórów hierarchii anielskiej; plastyczne przedstawienie takiego anioła w sztuce» 2. → cherub w zn. 2… … Słownik języka polskiego
